Kraków, dnia 21 lutego 2019 roku
Prokuratura Rejonowa
Warszawa-Śródmieście Północ
ul. Krucza 38/42
00-512 Warszawa
Składający zawiadomienie:
Krzysztof Budziakowski
Prezes Fundacji im. Zygmunta Starego
Cystersów 7b 31-553 Kraków
Niniejszym informuję, iż istnieje uzasadnione podejrzenie, że Sekretarz Stanu USA Michael Richard „Mike” Pompeo popełnił przestępstwo stanowiące występek z art. 13 § 1 w zw. z art. 286 § 1 K.K., wobec czego wnoszę o wszczęcie postępowania karnego w tej sprawie.
Uzasadnienie
Sekretarz Stanu USA Michael Richard Pompeo w rozmowach z ministrem spraw zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej Jackiem Czaputowiczem i innymi przedstawicielami rządu RP, przez nadużycie stosunku zależności i wykorzystanie krytycznego położenia, usiłował doprowadzić ich do podjęcia działań na rzecz niekorzystnego rozporządzenia mieniem należącym do obywateli polskich lub Państwa Polskiego.
W lutym 2019 roku w Warszawie na Zamku Królewskim oraz na Stadionie Narodowym odbyła się konferencja z udziałem przedstawicieli dyplomatycznych wielu państw, której tematyką była sytuacja geopolityczna na Bliskim Wschodzie. Stany Zjednoczone były reprezentowane przez sekretarza stanu (ang. United States Secretary of State) Michaela Richarda Pompeo, kierującego Departamentem Stanu, odpowiadającym za kierowanie polityką zagraniczną USA. W trakcie spotkania M.R. Pompeo naciskał na przedstawicieli rządu Rzeczypospolitej Polskiej by stworzyli procedurę przekazywania organizacjom żydowskim, majątków bezdziedzicznych, które należały do obywateli polskich pochodzenia żydowskiego zamordowanych przez Niemców w czasie II wojny światowej. Jednym z przejawów tego działania była wypowiedź publiczna o następującym brzmieniu: „Wzywam kolegów z Polski, by poczynili postępy w zakresie kompleksowego ustawodawstwa dotyczącego restytucji mienia prywatnego dla osób, które utraciły nieruchomości w dobie Holocaustu. Chcemy również rozwiązać sprawy z przeszłości, tego, co wydarzyło się w czasie Holokaustu.”
W sytuacji, w której rząd RP uległby takim naciskom, wszelkie świadczenie na rzecz organizacji żydowskich byłoby świadczeniem nienależnym, wymuszonym, jednocześnie niekorzystnym i prowadzącym do pogorszenia kondycji finansów publicznych R.P.
Żądanie zgłoszone przez przedstawiciela rządu USA jest sprzeczne z rudymentami prawa prywatnego. Powszechną zasadą prawa spadkowego jest bowiem zasada przejmowania przez jednostki państwowe majątku bezdziedzicznego. Próba zanegowania tej zasady stanowi nie tylko naruszenie art. 931 Kodeksu Cywilnego, ale stanowi także próbę podważenia porządku prawnego Unii Europejskiej.
Art. 33 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego, potwierdza uprawnienie państw członkowskich do obejmowania spadków po osobach nieposiadających sukcesorów. W całym cywilizowanym świecie, po osobach, które nie zostawiły spadkobierców, nieruchomości przejmują państwa, których te osoby były obywatelami. Przynależność rasowa lub narodowa nie jest podstawą dziedziczenia. Próba przywłaszczenia sobie takich praw przez nawet najbardziej wpływową organizację w USA jest tylko bezprawną uzurpacją. Dodatkowo trzeba stanowczo podkreślić, że nie wszyscy obywatele polscy, którzy zostali zamordowani z powodu uznania ich za Żydów przez Niemców, musieli być rzeczywiście Żydami. Choćby tylko z tego powodu, że wielu z nich czuło się w pełni Polakami.
Warto nadmienić, że żyjącym ofiarom Holokaustu i ich spadkobiercom, którzy utracili nieruchomości w czasie Holocaustu, prawo polskie umożliwia odzyskiwanie tych nieruchomości lub uzyskiwanie rekompensat. Wiele osób skutecznie występowało ze swoimi roszczeniami do polskich sądów.
Obecny stan prawny nie tylko zabezpiecza interesy jednostek objętych problemem dochodzenia wyżej opisanych roszczeń, ale także zabezpiecza status prawny religijnych i kulturalnych instytucji żydowskich. Gminy żydowskie w Polsce odzyskały wszelkie posiadane przed wojną nieruchomości.
Ponadto w latach 1948-1971 Polska podpisała umowy indeminizacyjne dotyczące przyznania rekompensat za mienie utracone przez byłych obywateli z 14 państwami: Francją, Szwajcarią, Szwecją, Danią, Wielką Brytanią i Irlandią Północną, Norwegią, Stanami Zjednoczonymi, Belgią i Luksemburgiem, Grecją, Holandią, Austrią i Kanadą. Łącznie Polska wypłaciła w tamtych latach kilkaset milionów dolarów. Istotą tych umów było jednocześnie przejęcie przez rządy tych państw wszelkich roszczeń za mienie pozostające w Polsce.
W kontekście, w jakim Michael Richard Pompeo dopuścił się opisanego działania, doszło do realizacji zarówno znamion przedmiotowych jak i podmiotowych czynu zabronionego określonego w art. 286 § 1 K.K. W przedmiotowej sprawie doszło do tzw. „wyzyskania błędu”, które opisuje orzecznictwo SN, jako jedną z form popełnienia tego przestępstwa: „Do znamion przestępstwa z art. 286 § 1 K.K. należą trzy oszukańcze sposoby jego popełnienia: wprowadzenie innej osoby w błąd, wyzyskanie błędu, wyzyskanie niezdolności innej osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Pierwszy i drugi opiera się na błędzie pokrzywdzonego, którego wyobrażenie o rzeczywistości nie odpowiada faktom w zakresie istotnym dla podjęcia decyzji o określonym rozporządzeniu mieniem (wyr. SN z 2.12.2002 r., IV KKN 135/00”).
Z uwagi na otwarty katalog podmiotów, które mogą stać się pokrzywdzone wskutek działań określonych w cytowanym przepisie, trzeba zauważyć, że pokrzywdzonym może być nie tylko osoba fizyczna, ale także osoba prawna, czy też podmiot prawa międzynarodowego, zatem istnieje możliwość popełnienia tego przestępstwa względem Państwa Polskiego. Z uwagi na fakt, że cytowany przepis określa przestępstwo materialne, do jego popełnienia wystarczy tylko umyślne usiłowanie, które miało miejsce w tej sytuacji. Realizacja żądania Sekretarza Stanu USA Michaela Richarda Pompeo doprowadziłaby do skrajnie niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez Państwo Polskie, prowadzące do zauważalnego zubożenia obywateli polskich.
Z okoliczności sprawy trudno wnioskować jakoby M.R. Pompeo miał odnieść z niniejszej sytuacji korzyść materialną dla siebie, niemniej, stosownie do art. 115 K.K., na gruncie prawa karnego jako korzyść majątkową uznaje się świadczenie uzyskane zarówno dla siebie jak i na rzecz innego podmiotu. Istnieje ponadto prawie pewność, że jeśli nie zostaną podjęte zdecydowane kroki prawne przez stronę polską to M.R.Pompeo będzie ponawiał swoje bezprawne działania w przyszłości.
Całe opisywane zdarzenie działo się w warunkach wykorzystania stosunku zależności, który wynika z przynależności Polski do NATO, jak również z bilateralnej współpracy militarnej obu państw, która jako fakt powszechnie znany nie wymaga dodatkowych wyjaśnień. Polska w tej strukturze podlega rządowi USA. Również jeśli chodzi o dywersyfikację dostaw gazu i ropy, Polska kształtuje swoją politykę jako zależną od USA.
Michael Richard Pompeo jest obywatelem Stanów Zjednoczonych i jako przedstawiciel dyplomacji amerykańskiej stosownie do art. 578 k.p.k. nie podlega odpowiedzialności przed polskimi sądami karnymi, jednakże art. 580 k.p.k. umożliwia przeprowadzenie postępowania jeśli Państwo delegujące wyrazi na to zgodę. Stąd wnioskuję o wystąpienie o odpowiednią zgodę do Prezydenta USA, a w przypadku jej braku, o przekazanie niniejszej sprawy odpowiednim organom amerykańskich organów ścigania.
Podejrzenie możliwości popełnienia przestępstwa na terenie RP przez Sekretarza Stanu USA Michaela Richarda Pompeo jest w pełni uzasadnione a więc wnoszę o podjęcie wnioskowanych działań.
z poważaniem
Krzysztof Budziakowski
Prezes Fundacji im.Zygmunta Starego
