Niekompetencja czy kłamstwo

Jerzy Jachowicz okładkowo nazywany jest przez miesięcznik Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (nr 102/2011) jednym z najodważniejszych polskich dziennikarzy, a przez redaktora Andrzeja Trzmiela w „Rzeczpospolitej” – dziennikarzem znakomitym (http://www.rp.pl/artykul/686803-Sad–ulaskawic-Jachowicza.html). Jednak obie te oceny są fałszywe. Jerzy Jachowicz napisał bowiem o lustracji dziennikarzy czystą żywą nieprawdę i nieprawdy tej nie chciał sprostować. Oznaczać to musi alternatywę: ALBO tak dalece utracił kontakt z rzeczywistością i własnym środowiskiem, że nie wie, co się w tym środowisku dzieje – a więc jest dziennikarzem, łagodnie mówiąc, kiepskim, ALBO też dobrze wie, co jest grane, lecz świadomie pisze nieprawdę, czyli kłamie, co już w ogóle przekreśla go jako dziennikarza.
Co zrobić, aby taki człowiek przestał być przedstawiany w mediach jako wzór dziennikarskich cnót? Nie wiem. Ale daję nieanonimowe świadectwo prawdzie.
Stanisław Remuszko